PADANAN TERJEMAHAN.

Menurut NIDA (1964): 

Memperkenalkan 2 jenis padanan, iaitu padanan formal dan padanan dinamis.

PADANAN FORMAL

Ø  Penterjemah berusaha sedaya upaya menghasilkan semula bentuk dan isi secara literal dan menepati makna sebagaimana penulis asal.

Ø  Penterjemah akan menghasilkan semula beberapa elemen formal termasuk unit tatabahasa, keselarian dalam penggunaan perkataan dan pengekalan makna mengikut konteks bahasa sumber.

Ø  Sebagai contoh: kata nama diterjemahkan ke bentuk kata nama, kata kerja diterjemahkan ke bentuk kata kerja dan seterusnya.

Ø  Selain itu, kedudukan ungkapan, frasa dan ayat dikekalkan seperti yang terdapat dalam teks asal tanpa diubah susunan dan bentuknya.

Ø  Pemeliharaan semua petunjuk formal seperti tanda baca, pembahagian perenggan dan penanda puisi juga dititikberatkan dalam padanan ini.

Ø  Padanan formal memberi tumpuan kepada indeks pengistilahan bagi tujuan keselarian dalam penggunaan perkataan – bermaksud menterjemah istilah tertentu daripada bahasa sumber dengan istilah yang sama.

PADANAN DINAMIS

Ø  Mementingkan reaksi dan penerimaan pembaca sasaran dan penterjemah tidak terikat dengan bentuk teks asal.

Ø  Hasil terjemahan mempunyai bentuknya yang tersendiri serta lebih cenderung kepada bentuk dan struktur bahasa sasaran.

Ø  Tujuan utama: menyampaikan mesej teks sumber kepada pembaca sasaran dengan sebaik-baiknya dan tidak memaksa pembaca sasaran memahami budaya dan konteks teks asal untuk memahami mesej yang ingin disampaikan. Ianya lebih mementingkan makna dan maksud yang terkandung dalam teks asal.

Ø  Untuk menghasilkan terjemahan yang bersifat dinamik, penterjemah perlu:

◊        Membuat pengubahsuaian dalam aspek tatabahasa – ubah susunan perkataan, tukar bentuk kata daripada kata nama kepada kata kerja misalnya.

◊        Penyesuaian leksikal ada kalanya diperlukan.

◊        Menyesuaikan unsur anakronisme atau sesuatu yang ketinggalan zaman dengan sebaik mungkin.

Ø  Padanan dinamik memberi impak yang jelas – ketepatan sesuatu mesej dalam konteks tertentu tidak hanya bergantung pada pencarian padanan formal yang melibatkan unsur-unsur bahasa sahaja, tetapi pengolahan dan penyesuaian hasil terjemahan mengikut struktur dan budaya bahasa sasaran juga penting.

Nida (1964) juga mengemukakan 4 jenis padanan dalam penterjemahan, iaitu:

◊        satu lawan satu

◊        satu lawan banyak

◊        banyak lawan satu

◊        satu lawan tiada